Dolfijnen

De tuimelaar is een van de 65 soorten tandwalvissen. Met een leeftijd van 8-10 jaar is een tuimelaar geslachtrijp. De paring kan het gehele jaar door plaats vinden. Dit gebeurt onder water. Na een draagtijd van ongeveer 12 maanden wordt het jong onder water geboren. Daarbij komt de staart als eerste en de kop als laatste om verdrinking te voorkomen. Meteen na de geboorte gaat het jonge dier als in een reflex (en enige hulp van mede vrouwelijke dolfijnen) naar het wateroppervlak om zijn eerste teug lucht te halen. Na enkele uren drinkt het jong voor het eerst bij de moeder. Het legt de tong om de tepel en de melk wordt naar binnen gespoten. Als het jonge dier 7 maanden is begint het met vis te spelen en langzamerhand ook te eten. Het zogen neemt dan geleidelijk af. Voor een dolfijnen moeder gaat haar jong voor alles. Ze is erg beschermend en houdt haar jong heel dicht in de buurt. De jongen blijven in ieder geval 3 tot 6 jaar bij de moeder. Een groep tuimelaars bestaat uit zo'n 10 dieren, met 2 tot 4 volwassenen en hun jongen van verschillende jaren eten Dolfijnen eten verschillende soorten vis en hun jachtgedrag past zich elke keer aan de beschikbare prooidieren aan. Dolfijnen springen uit het water om te kijken of er ergens zeevogels vliegen. Deze wijzen namelijk aan waar er een school vis zwemt. Als ze op een grote school vis stuiten, jagen de dolfijnen met honderd of meer soortgenoten samen om elkaar bij de visvangst te helpen. Als de vissen willen ontsnappen geven de dolfijnen elkaar aanwijzingen toe en drijven zo de vissen bijeen. Het wateroppervlak wordt op deze manier een val waaruit geen vis kan ontsnappen. Men neemt aan dat de dolfijnen de vissen bovendien nog met hun harde geluiden onzeker maken. Als de vissen in scholen zwemmen gaan de dolfijnen overdag op jacht, maar als de scholen in bepaalde perioden beperkt zijn, gaan de dolfijnen 's nachts op jacht, of zoeken naar inktvissen en vissen die op de zeebodem leven. Dolfijnen zijn zoogdieren en hebben dezelfde kenmerken als landzoogdieren. Ze halen zuurstof uit de lucht, ze halen adem door middel van longen, de jongen worden gezoogd door de moeder en ze zijn warmbloedig en hebben dus een constante lichaamstemperatuur. dolfijn Dolfijnen hebben alleen geen beharing zoals landzoogdieren. Dit zou lastig zijn tijdens het zwemmen. Door hun gladde huid en torpedovormige bouw, hebben ze een perfecte stroomlijn en kunnen snelheden bereiken tot wel 60 km. per uur. De huid is erg glad, maar niet glibberig en voelt stevig en rubberachtig aan. Hun vinnen hebben verschillende functies. De rugvin zorgt er voor dat de dolfijn stabiel in het water ligt, net zoals de kiel van en boot. Met de zijvinnen sturen de dieren. Ze zien eruit als peddels, maar aan de binnenkant zitten vijf setjes van botten, precies als onze vingers. Om ervoor te zorgen dat de dieren zich snel kunnen voortbewegen in het water zit er huid om de 'vingers' om zo een glad geheel te vormen. reuken Ruiken en proeven Ruiken kan een dolfijn vrijwel niet. Hij heeft het reukzintuig ook niet nodig onder water en de reukpapillen zouden tijdens de krachtige ademhaling snel beschadigen. Proeven kan een dolfijn wel. Dit is onder andere te zien tijdens het voeren, waarbij de dolfijnen zeker een voorkeur voor bepaalde soorten vis laat merken. geluiden De geluiden die dolfijnen maken en die door de mens boven water hoorbaar zijn worden via het beweeglijke blaasgat gemaakt. Door het gedeeltelijk af te sluiten en de lucht naar buiten te persen kunnen de meest vreemde geluiden ontstaan. Hetzelfde effect verkrijg je dooreen ballon langzaam leeg te laten lopen. sonar Dolfijnen beschikken over een sonar ook wel echolocatie genoemd. De werking is als volgt: Vanuit de luchtzakken in het hoofd (bijvoorbeeld onder het blaasgat) worden 'klikken' in een gerichte bundel uitgezonden. Dit signaal wordt teruggekaatst door voorwerpen (bijvoorbeeld door vis) en via de onderkaak weer opgevangen. Door een vetachtige substantie in de kaak wordt het signaal doorgeleid naar het middenoor. Bij de dolfijn wordt dit signaal door de hersenen verwerkt en geïnterpreteerd. De sonar reikt bij tuimelaars tot ongeveer 100 met zicht Dolfijnen kunnen goed zien. Ze hebben sterke oogspieren en kunnen zo hun zicht aanpassen. Dolfijnen kunnen enkele kleuren onderscheiden. Groen en blauw kunnen ze goed zien, rood en oranje minder goed. Microscopisch onderzoek heeft uitgewezen dat tandwalvissen wel staafjes en kegeltjes hebben. Dit heeft te maken met de mogelijkheid kleuren te kunnen zien. Toch is het niet echt noodzakelijk voor dolfijnen om veel kleuren te onderscheiden, want op meer dan 5 meter diepte zijn er alleen nog blauwe en groen tinten te zien. Dolfijnen kunnen zowel boven als onder water zien. Hun zicht past zich aan waardoor ze door het wateroppervlak kunnen kijken zonder last te hebben van de breking van het licht. ademhaling De ademhaling verloopt via het blaasgat boven op het hoofd van de dolfijn. Dolfijnen hebben een longademhaling. Omdat het blaasgat kort boven water is moet de ademhaling snel en krachtig zijn. Vaak zie je dolfijnen water omhoog spuiten als ze zich aan het wateroppervlak begeven. Dit spuiten ontstaat door het temperatuurverschil van de uitgeademde lucht met de omgevingstemperatuur. Onder water wordt het blaasgat, dat omgeven is door veel spieren, afgesloten met een soort klepje. Tuimelaar dolfijnen kunnen zo'n 15 minuten onder water blijven en er zijn zelfs soorten die dit een uur volhouden zwemmen met dolfijnen Het zwemmen met dolfijnen begint bedenkelijke vormen aan te nemen. Niet alleen bij Monkey Mia in Australië worden de dolfijnen overspoeld door mensen. In de Kealakekua Baai op Hawaï, waar princes Irene met de dolfijnen sprak, zwommen enkele jaren terug gemiddeld dertig tot vijftig spinner-dolfijnen rond. Toen waren er maximaal vijf kayak'ers en zwemmers. "Dit jaar zijn er steeds ongeveer tien mensen in en op het water en slechts zes tot twaalf dolfijnen. Of die terugloop een direct gevolg is van de grotere belangstelling is niet duidelijk, maar zeker niet uit te sluiten". Voor veel mensen is een ontmoeting met een wilde dolfijn een feest. Een vraag naar ervaringen dienaangaande op het Internet leverde een wereldwijde stortvloed van enthousiaste reacties op. Sommigen noemen het de mooiste gebeurtenis in hun leven. Ronddobberen in zee kan een heel ontspannende bezigheid is. Dat kan hetzelfde effect hebben als yoga. Als je dan een soort verlichting voelt, komt dat vrijwel zeker doordat je je volledig ontspant. Of er dan toevallig dolfijnen, vissen of schildpadden in de buurt zijn is niet relevant. Hoewel het zien van die dieren natuurlijk wel kan helpen bij het ontspannen. Intelligentie bij dieren Dolfijnen slapen anders dan landzoogdieren. Ze moeten regelmatig boven water komen om adem te halen (bewuste ademhaling). Ze nemen daarom korte rustperiodes/pauzes waarbij de hersenhelften om de beurt rusten. Dolfijnen kunnen dus niet helemaal gaan slapen. Je kunt deze rustperiodes herkennen aan het dobberen aan het wateroppervlak of aan het rustig rondzwemmen. Vaak zijn de ogen dan half gesloten. Waar zwemmen met dolfijnen? De bekendste plaatsen waar mensen met dolfijnen zwemmen zijn: Israel: Rode Zee bij Eilat. Ierland: Dingle Bay. Australie: Newcastle; Monkey Mia (Shark Bay); Bunbury (ten zuiden van Perth); Moreton Bay (Tangalooma). Nieuw-Zeeland: Kiakoura. Verenigde Staten: Christi Bay (Corpus Christi, Texas); wateren rond de Florida Keys; Kealakekua Bay (Hawaï, Big Island) Honduras: Bay Islands. Mexico: Cancun, Isla Mujeres, Xcaret. Verder zijn er meldingen van mensen die zeggen met dolfijnen gezwommen te hebben bij de Canarische Eilanden en op sommige plaatsen in het Caraïbisch gebied en de Bermuda's. Voor alle duidelijkheid: het Dolfinarium in Harderwijk biedt geen mogelijkheden.

Game sites en game makers

Gta downloads

Top 10 moppen